تفسير سورة عبس

الترجمة الألبانية

ترجمة معاني القرآن الكريم للغة الألبانية ترجمها حسن ناهي نشرها المعهد الالباني للفكر الإسلامي والحضارة الإسلامية، عام الطبعة 2006م.

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ﴾

Ai[393] u vrenjt dhe ktheu kurrizin,

﴿أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ﴾

kur i erdhi pranë i verbri.

﴿وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ﴾

E ku e di ti, ndoshta ai dëshironte të pastrohej (nga gjynahet)

﴿أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ﴾

ose të merrte këshillë, e këshilla t’i sillte dobi atij?!

﴿أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ﴾

Sa për atë që është i pasur,

﴿فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ﴾

ti atij po i kushton vëmendje,

﴿وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ﴾

megjithëse nuk ke përgjegjësi, nëse ai nuk dëshiron të pastrohet.

﴿وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ﴾

Sa për atë që të vjen duke nxituar

﴿وَهُوَ يَخْشَىٰ﴾

dhe ndien frikë (nga Allahu),

﴿فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ﴾

ti atij nuk po ia vë veshin.

﴿كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ﴾

Mos vepro ashtu! Në të vërtetë, ky (Kuran) është këshillë,

﴿فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ﴾

pra, kush të dojë, le të marrë këshillë!

﴿فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ﴾

Ai ndodhet në Faqe të nderuara,[394]

﴿مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ﴾

të lartësuara, të pastra,

﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ﴾

në duart e shkruesve (engjëj)

﴿كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾

të ndershëm dhe të drejtë.

﴿قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ﴾

Mallkuar qoftë njeriu! Sa mosmirënjohës që është ai!

﴿مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ﴾

Prej çfarë gjëje e krijon Allahu atë?

﴿مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ﴾

Prej pikës së farës e krijon dhe i jep përmasa të rregullta.

﴿ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ﴾

Më pas ia lehtëson rrugën (e lindjes)

﴿ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ﴾

e pastaj e vdes dhe i cakton një varr,

﴿ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ﴾

dhe, kur të dojë, Ai e ringjall.

﴿كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ﴾

E megjithatë, njeriu ende nuk i ka plotësuar ato që i ka urdhëruar Ai!

﴿فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ﴾

Le të mendojë njeriu për ushqimin e vet:

﴿أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا﴾

Jemi Ne që lëshojmë ujë me bollëk,

﴿ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا﴾

pastaj e çajmë tokën në thellësi

﴿فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا﴾

dhe nxjerrim prej saj drithërat,

﴿وَعِنَبًا وَقَضْبًا﴾

rrushin e perimet,

﴿وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا﴾

ullirin e palmat,

﴿وَحَدَائِقَ غُلْبًا﴾

kopshtet e dendura,

﴿وَفَاكِهَةً وَأَبًّا﴾

pemët dhe gjithë barërat,

﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

që t’i gëzoni ju dhe bagëtitë tuaja.

﴿فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ﴾

Por, kur të vijë Ushtima,

﴿يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ﴾

atë Ditë njeriu do të ikë nga i vëllai,

﴿وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ﴾

nga e ëma dhe nga i ati,

﴿وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ﴾

nga e shoqja dhe nga fëmijët e vet.

﴿لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ﴾

Atë Ditë, secili prej tyre do të ketë aq shqetësim për veten, sa do t’i mjaftojë.

﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ﴾

Atë Ditë do të ketë fytyra rrëzëllore,

﴿ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ﴾

të qeshura e të gëzuara.

﴿وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ﴾

Atë Ditë do të ketë (edhe) fytyra të pluhurosura,

﴿تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ﴾

që do t’i mbulojë errësira.

﴿أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ﴾

Këta janë jobesimtarët, gjynahqarët.

عبس