تفسير سورة عبس

الترجمة الفارسية - دار الإسلام

ترجمة معاني القرآن الكريم باللغة الفارسية ترجمها فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام.

1- ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ﴾

[پیامبر] چهره در هم کشید و روی برگردانْد

2- ﴿أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ﴾

از اینکه آن نابینا [= عبدالله بن اُمّ مَکتوم] نزدش آمد.

3- ﴿وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ﴾

و [ای پیامبر،] تو چه می‌دانی؟ چه بسا او [از گناهانش] پاک ‌شود،

4- ﴿أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ﴾

یا پند گیرد و این پند به سودش باشد.

5- ﴿أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ﴾

اما آن کس که [از ایمان] بی‌نیازی می‌ورزد

6- ﴿فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ﴾

تو به او روی می‌آوری؛

7- ﴿وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ﴾

در حالی که اگر او خود را [از کفر] پاک نسازد، ایرادی بر تو نیست؛

8- ﴿وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ﴾

اما کسی که شتابان به سراغ تو می‌آید

9- ﴿وَهُوَ يَخْشَىٰ﴾

و [از الله] می‌ترسد،

10- ﴿فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ﴾

تو از او غافل می‌شوی [و به دیگران می‌پردازی].

11- ﴿كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ﴾

هرگز چنین نیست؛ بی‌گمان، این [آیات برای] تذکر و یادآوری است.

12- ﴿فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ﴾

پس هر کس که بخواهد، [می‏تواند] از آن پند گیرد.

13- ﴿فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ﴾

در صحیفه‏های ارجمندی [ثبت] است.

14- ﴿مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ﴾

[در جایگاهی] بلندپایه و پاکیزه [از پلیدی]

15- ﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ﴾

در دست سفیران [وحی] است

16- ﴿كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾

[که] بزرگوار و نیکوکارند.

17- ﴿قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ﴾

مرگ بر انسان [کافر، که] چقدر ناسپاس است!

18- ﴿مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ﴾

[الله] او را از چه چیز آفریده است؟

19- ﴿مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ﴾

او را از نطفۀ [ناچیزی] آفرید، سپس او را موزون ساخت.

20- ﴿ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ﴾

آنگاه راه را برایش آسان نمود.

21- ﴿ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ﴾

آنگاه [پس از پایان عمر،] او را میرانْد و در قبر [پنهان] نمود.

22- ﴿ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ﴾

سپس هر گاه بخواهد، او را [زنده می‌کند و] برمی‏انگیزد.

23- ﴿كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ﴾

هرگز چنین نیست [که او می‌پندارد]. او هنوز آنچه را که [الله] فرمان داده به جای نیاورده است.

24- ﴿فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ﴾

انسان باید به غذای خویش [و آفرینشِ آن] بنگرد:

25- ﴿أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا﴾

ما آب فراوان [از آسمان] فروریختیم،

26- ﴿ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا﴾

سپس زمین را از هم شکافتیم،

27- ﴿فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا﴾

آنگاه دانه‌[های فراون] در آن رویاندیم،

28- ﴿وَعِنَبًا وَقَضْبًا﴾

و انگور و سبزی [خوراکی بسیار]،

29- ﴿وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا﴾

و زیتون و نخل،

30- ﴿وَحَدَائِقَ غُلْبًا﴾

و باغ‏هایی [انبوه و] پردرخت،

31- ﴿وَفَاكِهَةً وَأَبًّا﴾

و [انواع] میوه و علوفه [پدید آوردیم].

32- ﴿مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ﴾

[همۀ اینها] برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.

33- ﴿فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ﴾

هنگامی ‌که [آن] صدای مهیب [قیامت] فرارسد،

34- ﴿يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ﴾

روزی ‌که انسان از برادرش می‌گریزد

35- ﴿وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ﴾

و از مادرش و از پدرش

36- ﴿وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ﴾

و از زنش و پسرانش [نیز می‌گریزد]،

37- ﴿لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ﴾

در آن روز، هر کس را کاری است که او را به خودش سرگرم می‏دارد [و از دیگری بازمی‏دارد].

38- ﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ﴾

چهره‌هایی در آن روز، گشاده و روشن است.

39- ﴿ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ﴾

[به خاطر نعمت و رحمتِ الله] خندان و شاد است.

40- ﴿وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ﴾

و چهره‌هایی در آن روز، غبارآلود است.

41- ﴿تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ﴾

سیاهی [و‏ تاریکی] آنها را پوشانده است.

42- ﴿أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ﴾

اینان همان کافرانِ بدکردارند.

عبارات مقترحة:

الكريم

اللطيف

المؤخر

تفسير عبس

الترجمة الفارسية - دار الإسلام - فارسی